Historia

W czerwcu 1969 roku Rada Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej podjęła Uchwałę o uruchomieniu studiów chemicznych w Płocku.

W uzasadnieniu celowości powołania nowej jednostki wskazano na istniejące w kraju i w regionie płockim zapotrzebowanie na kadrę inżynierów chemików. Oddział Chemiczny został utworzony przy wydatnej pomocy Wydziału Chemicznego macierzystej Uczelni, a materialną bazę jego rozwoju gwarantowało porozumienie pomiędzy dyrekcją Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych i kierownictwem Filii Politechniki Warszawskiej w Płocku.

Organizatorem, a następnie pierwszym kierownikiem Oddziału Chemicznego został  doc. dr inż. Andrzej Bukowski.

Pierwsza inauguracja studiów w Oddziale Chemicznym miała miejsce w roku akademickim 1970/71. Zawodowe studia inżynierskie o specjalności chemia i technologia organiczna, ukierunkowane na zagadnienia przemysłu rafineryjno-petrochemicznego i tworzyw sztucznych rozpoczęło 40 studentów. Bazę laboratoryjną wraz z wyposażeniem zapewniły Mazowieckie Zakłady Rafineryjne i Petrochemiczne oraz Zespół Szkół Chemicznych w Płocku. Kadra nauczająca Oddziału Chemicznego składała się wówczas z pracowników etatowych osiedlonych w Płocku, dojeżdżających z Warszawy oraz z zatrudnionych na zlecenie specjalistów z Politechniki Warszawskiej i z zakładów przemysłowych Płocka.

W pierwszym roku działalności Oddziału Chemicznego głównym zadaniem była ogólna organizacja procesu dydaktycznego, weryfikacja programów nauczania, dostosowanie zajęć audytoryjnych i laboratoryjnych do profilu kształcenia oraz przygotowanie laboratoriów do kolejnych lat studiów i specjalizacji. W programach zajęć laboratoryjnych szczególną uwagę zwrócono na przekazywanie umiejętności praktycznych a ich doskonalenie, następowało w miarę wzbogacania materialnej bazy Oddziału.

Ważnym momentem w działalności Oddziału Chemicznego stało się podjęcie prac naukowo-badawczych. Realizację pierwszych umów rozpoczęto w połowie 1971 roku. Ich tematyka dotyczyła zagadnień związanych bezpośrednio z produkcją Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych, a także badań podstawowych zleconych przez  Instytut Chemii Przemysłowej w Warszawie.

W roku akademickim 1971/72 - będącym drugim rokiem działalności Oddziału na pierwszy rok studiów przyjęto 63 studentów. Zajęcia dydaktyczne mogły już być wówczas realizowane we własnych laboratoriach: chemii ogólnej i nieorganicznej, chemii analitycznej, chemii fizycznej. Poważnie zaawansowano przygotowania następnych laboratoriów: preparatyki organicznej, inżynierii chemicznej i pracowni specjalistycznych.

Mimo znacznych trudności kadrowych i materialnych, proces dydaktyczny przebiegał od początku sprawnie i z dobrymi wynikami. Pierwszy rok studiów zaliczyło 96% a drugi - 100% studentów.

W kolejnym roku akademickim 1972/73 ukształtowała się pierwsza struktura organizacyjna Oddziału Chemicznego. Decyzją Dziekana Wydziału Chemicznego powołano cztery Zespoły naukowo-dydaktyczne: chemii ogólnej, inżynierii chemicznej, chemii i technologii organicznej oraz technologii tworzyw sztucznych. W Zespołach skupiono nauczycieli akademickich i pracowników naukowo-technicznych określonej specjalności i sprecyzowano ich zadania dydaktyczne, wychowawcze oraz naukowo-badawcze. Współpraca z zakładami przemysłowymi i placówkami naukowo- badawczymi przemysłu rozwinęła się w sposób znaczący a wyniki prac realizowanych w Oddziale Chemicznym zyskiwały wysoką ocenę.

Z początkiem roku akademickiego 1973/74  doc. dr inż. Andrzej Bukowski został powołany na stanowisko Prorektora PW ds. Filii, która to funkcję pełnił przez trzy kolejne kadencje do września 1981 r. Kierownictwo Oddziału objął doc. dr inż. Janusz Pysiak - dotychczasowy zastępca kierownika Oddziału. W tym okresie Oddział zatrudniał sześciu samodzielnych pracowników naukowo-dydaktycznych oraz dwudziestu jeden starszych asystentów i asystentów. W czterech Zespołach Oddziału Chemicznego działało 12 laboratoriów. Zakończył się także cykl dydaktyczno-wychowawczy i mury Filii Politechniki Warszawskiej opuścili pierwsi inżynierowie-chemicy, absolwenci Oddziału.

W latach 1974-76 uruchomiono nowe formy studiów: wieczorowe studia uzupełniające do stopnia magistra, wieczorowe studia inżynierskie, a na studiach dziennych podjęto kształcenie na poziomie magisterskim. Nastąpiła dalsza poprawa bazy materialnej i wyposażenia laboratoriów a także wyraźny postęp ilościowy i jakościowy w badaniach naukowych. W wyniku rozwoju naukowego i organizacyjnego w marcu 1976 roku Oddział Chemiczny został przekształcony w Instytut Chemii.  Pierwszym dyrektorem Instytutu został doc. dr inż. Janusz Pysiak.

Lata 1976-80 to okres dalszego intensywnego doskonalenia form działalności dydaktycznej, naukowo - badawczej i organizacyjnej jednostki. W tym czasie zakończono pierwszy cykl kształcenia studentów studiów dziennych na poziomie magisterskim, zapewniono szeroki udział studentów lat wyższych w badaniach naukowych, prowadzono seminaria naukowe, realizowano ambitne prace naukowo-badawcze, rozszerzano zewnętrzne kontakty naukowe. W roku 1977 zakończona została pierwsza całkowicie w Płocku zrealizowana praca doktorska. Wykonała ją dr inż. Teresa Milczarska, a promotorem był doc. dr inż. Andrzej Bukowski. Dowodem uznania przez władze Uczelni ówczesnego dorobku naukowego i dydaktycznego Instytutu było podniesienie w latach 1976-77 dwóch Zespołów naukowo-dydaktycznych do rangi Zakładów.

Instytut podjął czynne uczestnictwo w krajowym życiu naukowym i zawodowym. Z inicjatywy grupy pracowników Instytutu powołany został w 1975 roku Płocki Oddział Polskiego Towarzystwa Chemicznego. W 1977 roku Instytut zorganizował I Krajowe Seminarium Analizy Termicznej im. Stanisława Bretsznajdera, z zapowiedzią organizacji następnych. W ramach współpracy międzynarodowej Instytut nawiązał kontakty wiodącymi uczelniami moskiewskimi – uniwersytetem im. Łomonosowa oraz Instytutem Nafty i Gazu im. Gubkina, w którym pracownicy Instytutu odbyli kilkanaście staży postdoktorskich i habilitacyjnych.

W roku 1980, będącym dziesiątym rokiem działalności Instytutu Chemii Filii Politechniki Warszawskiej w Płocku, jego dorobek obejmował wypromowanie 215 absolwentów inżynierów i magistrów inżynierów - chemików, opublikowanie około 300 prac naukowych, pomyślny rozwój naukowy grupy starszych asystentów, obroniono ogółem 11 doktoratów.

W drugie dziesięciolecie istnienia Instytut Chemii wszedł jako jednostka w pełni ukształtowana, z liczącym się dorobkiem w każdej z dziedzin działalności, do których został powołany.

Bardzo wyraźnie rozszerzały się i utrwalały więzi Instytutu z miastem i regionem poprzez zaangażowanie kadry i studentów w życie naukowe, kulturalno - społeczne i polityczne poza Uczelnią. Pracownicy pełnili odpowiedzialne funkcje w Wojewódzkiej i Miejskiej Radzie Narodowej, we władzach PZPR, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego czy Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Nauczyciele akademiccy Instytutu zostali przyjęci w poczet członków Towarzystwa Naukowego Płockiego. Ważnym czynnikiem integrującym Instytut z regionem był także wysoki udział studentów rekrutowanych z województwa płockiego i wysoki wskaźnik zatrudnienia absolwentów w gospodarce, szkolnictwie i instytucjach regionu. W dziesięć lat od rozpoczęcia kształcenia 63% inżynierów i magistrów - inżynierów chemików podjęło pracę w Płocku, a dalsze 12% - w województwie.

Wydarzenia społeczno - polityczne lat 1980-81 wywarły znaczny wpływ na rozwój i sytuację Instytutu Chemii. Zmiany władz Wydziału Chemicznego PW, Rektora Uczelni a przede wszystkim zmiana Prorektora d/s Filii spowodowały radykalne pogorszenie warunków funkcjonowania Instytutu. Najbardziej dotkliwie atmosfera niepewności i krzywdzących ocen rzutowała na postawę części kadry naukowej. Samodzielni pracownicy często z niebagatelnym dorobkiem naukowym i dydaktycznym rezygnowali z pracy w Instytucie wobec niemożliwości przedłużenia kontraktów. Inni, nawet najwyższej klasy specjaliści, nie uzyskiwali zgody władz Uczelni na zatrudnienie w Płocku. 29 maja 1983 roku Rektor PW na podstawie opinii Senatu i Rady Wydziału Chemicznego zawiesił rekrutację na kierunek "chemia" w Instytucie w Płocku. Fakty te wywoływały głębokie zaniepokojenie większości pracowników, silnie związanych z miejscem pracy, mających satysfakcję z dorobku własnego oraz Instytutu. Bezpośrednim następstwem tej szkodliwej polityki było zapoczątkowanie w latach 1981-83 dekoncentracji z trudem gromadzonego dorobku Instytutu. Zmalało zatrudnienie łącznie o ok. 25 pracowników, w tym 8 docentów i doktorów oraz wielu inżynierów i techników z dużym doświadczeniem zawodowym. Pogorszyło to w drastyczny sposób warunki obsługi działalności dydaktycznej i badawczej. Instytut borykał się z dużymi trudnościami finansowymi, które spowodowały konieczność pozyskania dodatkowych, znacznych środków na utrzymanie bieżącej działalności ze zleceń z przemysłu. Skierowanie całego potencjału badawczego na realizację prac zleconych oraz utrzymująca się luka budżetowa, wywołały ujemne skutki w postaci zmniejszenia tempa bądź całkowitego zaniechania w tym czasie przez kadrę Instytutu realizacji naukowych prac własnych. Nastąpił gwałtowny spadek liczby studentów Instytutu.

Kierownictwo Instytutu Chemii podejmowało szereg działań dążących do przeciwdziałania dalszej dekoncentracji kilkunastoletniego dorobku materialnego, naukowego i kadrowego Instytutu. W tym czasie Instytut przedstawił szereg koncepcji reorganizacji i zmiany profilu zadań dydaktycznych i badawczych w ramach nowopowstałego w Płocku Wydziału Budownictwa i Maszyn Rolniczych oraz propozycji wykorzystania kadry i bazy Instytutu dla potrzeb Wydziału. Znalazło to m.in. wyraz w projekcie włączenia kadry i studentów Instytutu do realizacji badań z zakresu ochrony środowiska. Można w nim odczytać: „... należy wziąć pod uwagę możliwość podjęcia prac dyplomowych związanych z ochroną środowiska. ... Osobną sprawą do rozważenia jest wprowadzenie zagadnień ochrony środowiska do programów nauczania".

Powołana w 1982 roku Rada Instytutu pod kierownictwem prof. dr hab. inż. Ryszarda Marcinkowskiego, specjalisty projektowania technologicznego, wyraźnie zaleciła do realizacji jako optymalne rozwiązanie z punktu widzenia wykorzystania Instytutu "przeprofilowanie jego działalności na potrzeby przemysłu petrochemicznego..". Materiały te nie doczekały się dyskusji i merytorycznej oceny ze strony władz Uczelni i Ośrodka w Płocku. Porównanie sytuacji Ośrodka w Płocku z innymi Wydziałami PW, jak również z małymi, podobnymi ośrodkami akademickimi w kraju utwierdzało pracowników Instytutu w przekonaniu, że istotnego powodu trudności należy upatrywać jedynie wśród przyczyn subiektywnych. Upływająca kadencja nie spełniła większości oczekiwań społeczności akademickiej.

Ze względów finansowych, malejących obciążeń dydaktycznych i odpływu kadry Instytut odnotował jeszcze jedną bardzo poważna stratę - uległo rozwiązaniu unikalne w skali kraju laboratorium inżynierii chemicznej, zbudowane w latach siedemdziesiątych przez zespół pod kierunkiem  doc. dr inż. Bogdana Tymińskiego.

Wybrane na kadencję 1984-87 władze akademickie Ośrodka w Płocku zaprezentowały radykalnie odmienny stosunek do sprawy perspektyw Instytutu Chemii. Podjęły one od początku, wespół z administracyjno-politycznym kierownictwem województwa i w porozumieniu z władzami Uczelni, szereg działań zmierzających do umocnienia i rozwoju działalności Wydziału Budownictwa i Maszyn Rolniczych PW w Płocku, w tym w szczególności przywrócenia rekrutacji na zawieszonych kierunkach kształcenia. Zaakceptowano koncepcję, wypracowaną w Komisji Rady Wydziału d/s Perspektyw Instytutu Chemii, przeprofilowania funkcji dydaktycznych Instytutu na kierunek "petrochemia". Za wznowieniem rekrutacji w Instytucie Chemii w Płocku opowiedziała się także Rada Wydziału Chemicznego PW. Efektem tych działań było przywrócenie Instytutowi prawa rekrutacji.

Szczególne zasługi dla odbudowania pozycji Ośrodka Naukowo-Dydaktycznego PW w Płocku, w tym również Instytutu Chemii położył ówczesny Prorektor PW  prof. dr inż. Józef Kwiatkowski. Wspierany przez aktywną społecznie część kadry przekonywał uparcie władze samorządowe, polityczne i administracyjne miasta Płocka, województwa, jak i władze centralne do konieczności przywrócenia kształcenia, rozszerzenia oferty dydaktycznej Ośrodka i przywrócenia bliskich więzi Uczelni z gospodarką. Był twórcą pomysłu utworzenia Mazowieckiego Centrum Techniki w oparciu o Ośrodek PW, skutecznie wspierał wysiłki jednostek organizacyjnych w kierunku komputeryzacji, przyczynił się do powołania Rady d/s Ośrodka Naukowo-Dydaktycznego PW w Płocku.

Nowa kadencja władz akademickich przyniosła zmiany w obsadzie kierownictwa Instytutu Chemii. W związku z wyborem na Prodziekana przestał pełnić funkcję Dyrektora Instytutu jego długoletni kierownik - doc. dr hab. inż. Janusz Pysiak. Funkcję p.o. Dyrektora przyjęła na okres 1.08.84-31.12.84 - dr inż. Teresa Milczarska, a następnie, w okresie 1.01.85-31.09.85 - dr inż. Jacek Gretkiewicz, zaś w okresie od 1.10.85 r do sierpnia 1988 r. - dr inż. Maciej Paczuski.

Mimo utrzymującej się od 1983 roku atmosfery niepewności, co do losów Instytutu, wyniki jego działalności dydaktyczno-wychowawczej i naukowo-badawczej w tym okresie nie uległy pogorszeniu. W marcu 1987 r Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny Politechniki Warszawskiej w Płocku uzyskał zapewnienie władz resortu o przyznaniu limitów rekrutacyjnych na studia dzienne w r. ak. 1987/88 - na cztery realizowane wcześniej kierunki kształcenia. Dla Instytutu Chemii stanowiło to pomyślną zapowiedź zamknięcia okresu zdestabilizowanej pracy i podjęcia po latach funkcji, do których został powołany i do których był merytorycznie przygotowany.

20-lecie Filii PW w Płocku obchodzono w atmosferze jaśniejszych perspektyw dla wszystkich jednostek naukowo-dydaktycznych Ośrodka. W maju 1987 roku Instytut Chemii jako pierwszy zorganizował uroczysty Zjazd absolwentów. Oprawą spotkania była wystawa dorobku Instytutu Chemii oraz uroczysta sesja naukowa.

Rok akademicki 1987/88 rozpoczął okres ponownego realizowania magisterskich studiów dziennych. Funkcję dyrektora Instytutu objął doc. dr hab. inż. Cezary Różycki i pełnił ją przez okres dwóch kadencji. Po kilkuletniej przerwie przeprowadzono rekrutację na I rok studiów dziennych dla niespełna 20 osobowej grupy studentów. W następnych latach liczba przyjmowanych na I rok studentów systematycznie rosła, by osiągnąć w roku akademickim 1994/95 liczbę 79 osób. Z roku na rok obserwowano wzrastające zainteresowanie studiami chemicznymi zarówno dziennymi jak i odpłatnymi studiami zaocznymi. Przyczyn ciągłego wzrostu liczby studentów Instytutu Chemii należy upatrywać głównie w zapotrzebowaniu Petrochemii na młodą kadrę inżynierska. Sytuacja taka stwarzała absolwentom Instytutu Chemii nie tylko szansę zatrudnienia, ale również dalszego wszechstronnego rozwoju zawodowego w nowoczesnym, doskonale prosperującym zakładzie przemysłowym.

Lata 1987-1993 mimo wzrostu liczby studentów należały do trudnych lat w historii Instytutu Chemii. Trudności te były wynikiem malejących środków finansowych przeznaczonych na cele dydaktyczne i płacowe. Skutkiem tego było zmniejszenie liczby samodzielnych pracowników naukowych z 4,5 (w 1987 r.) do 3 (w 1993 r.); liczba adiunktów, asystentów i wykładowców zmalała w tych latach z 24 osób do 21, a liczba pracowników naukowo-technicznych z 21 osób do 15. Brak wystarczających środków finansowych na obsługę procesu dydaktycznego doprowadził do dużego zużycia posiadanych środków technicznych.

Mimo zmniejszenia zatrudnienia i spadku dopływu środków budżetowych Instytut doskonalił proces dydaktyczny poprzez liczne zmiany programów studiów świadczących o coraz lepszym dostosowaniu ich do potrzeb regionu i uwzględnieniu najnowszych osiągnięć w chemii i technologii chemicznej. Dla studentów ważnym wydarzeniem było utworzenie w 1987 roku pracowni komputerowej, głównie ze środków uzyskanych z prac badawczych. Umożliwiło to podjęcie przez Instytut szkolenia studentów w zakresie stosowania komputerów w chemii i technologii chemicznej oraz pozwoliło na wykonywanie zadań specjalizacyjnych i prac dyplomowych przy użyciu nowoczesnych technik komputerowych.

Działalność naukowa Instytutu Chemii w latach 1987-93 utrzymywała się na dobrym poziomie. Świadczyć o tym może liczba publikacji naukowych - kilkanaście rocznie - w przeważającej części ukazujących się w renomowanych czasopismach zagranicznych, uzyskanie przez dwóch pracowników dr inż. Janusza Zielińskiego i dr inż. Barbarę Pacewską stopnia naukowego doktora habilitowanego w latach 1992 i 1993. W roku 1993 Instytut Chemii zorganizował już VI Seminarium im. St. Bretsznajdera z udziałem licznych gości zagranicznych. Zyskało sobie ono trwałą pozycję nie tylko na mapie imprez naukowych w kraju, ale i za granicą.

W tym okresie w Instytucie Chemii zrealizowano trzy duże programy badawcze finansowane przez Komitet Badań Naukowych. Nie osłabła działalność naukowa Instytutu w ramach prac umownych, prowadzonych dla potrzeb przedsiębiorstw z regionu Płocka, a w szczególności dla potrzeb Petrochemii, stanowiąc istotny procent dopływu środków finansowych poza budżetowych.

Instytut rozwijał korzystną współpracę naukową z Virginia Polytechnic Institute and State University w zakresie badań tribologicznych, Instytutem Chemii Ogólnej i Nieorganicznej Białoruskiej Akademii Nauk w zakresie materiałów bitumiczno - polimerowych oraz z Wyższym Instytutem Technologii w Sofii w zakresie chemii ciała stałego.

We wrześniu 1993 roku dyrektorem Instytutu został ponownie jego pierwszy dyrektor  prof. dr hab. inż. Janusz Pysiak, a w październiku 1997 –  prof. PW dr hab. inż. Barbara Pacewska. Dyrekcja prowadziła politykę skierowaną na dalsze umacnianie pozycji Instytutu we wszystkich kierunkach jego działalności.

Nowopowołani na stanowiska profesorów PW Barbara Pacewska i Janusz Zieliński oraz zatrudniony na pełen etat prof. zw. dr hab. inż. Czesław Kajdas znacznie wzmocnili kadrę samodzielnych pracowników naukowych Instytutu. Zaowocowało to m.in. nowymi przewodami doktorskimi młodych nauczycieli akademickich, aktywizacją działalności naukowej poza granicami kraju oraz systematycznym wzrostem dorobku naukowego Instytutu. Nawiązano współpracę z takimi jednostkami jak: Ohio State University, Computer Microtribology and Contamination Laboratory w Columbus, USA; Instytut Fizyki Chemicznej Chińskiej Akademii Nauk w Lanzhou, Chiny; Vienna University of Technology, Institute for Precision Engineering w Wiedniu, Austria; Chiba Institute of Technology, Japonia.

W drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych zarysowało się wyraźnie zwiększone zaangażowanie Instytutu Chemii w tematykę ekologii. Pojawiły się liczne prace naukowo-badawcze dla regionu, zwłaszcza dla Petrochemii Płock SA, dotyczące zagadnień łączących technologię procesów rafineryjnych i petrochemicznych z ochroną środowiska. W ramach programów Unii Europejskiej zrealizowano projekt TEMPUS dotyczący utylizacji odpadów przemysłowych i komunalnych. Znajduje to również odbicie w programach nauczania i pracach dyplomowych absolwentów kierunku technologia chemiczna. Bliski i coraz bardziej owocny związek Instytutu z kombinatem petrochemicznym znajduje swój wyraz m.in. w obowiązującej od 1997 roku nazwie Wydziału – Budownictwa, Mechaniki i Petrochemii.

W 1999 roku Prorektorem PW ds. Ośrodka w Płocku i Dziekanem Wydziału zostaje wychowanek Instytutu - prof. dr hab. inż. Janusz Zieliński.

Na trzydziestolecie Instytutu Chemii PW w Płocku zorganizowano Seminarium na temat osiągnięć Instytutu w pracach badawczych na rzecz ochrony środowiska. Rocznicę obchodzono z satysfakcją z dokonań całej rzeszy byłych i obecnych pracowników, razem z ponad 500 absolwentami studiów stacjonarnych i ponad 300 – studiów dla pracujących. Szczególnie cieszył pomyślny rozwój współpracy z Polskim Koncernem Naftowym ORLEN SA.

W 2002 roku w statucie Politechniki Warszawskiej umieszczono zapis o utworzeniu w Płocku Szkoły Nauk Technicznych i Społecznych, w skład, której weszły: Wydział Budownictwa, Mechaniki i Petrochemii oraz Kolegium Nauk Ekonomicznych i Społecznych. Prorektorem Politechniki Warszawskiej ds. Szkoły został wybrany na drugą kadencję Dziekan Wydziału prof. dr hab. inż. Janusz Zieliński.

W tym samym 2002 roku rozpoczęto w Instytucie uruchamianie  dwustopniowego elastycznego systemu studiów, dwie asystentki – absolwentki Instytutu uzyskały stopnie doktora, a kilku absolwentów podjęło studia doktoranckie.

W dniach 19-20 września 2002 r. w Płocku Instytut Chemii zorganizował już VIII Krajowe Seminarium im. Prof. St. Bretsznajdera z udziałem gości zagranicznych.

Ważnym w historii Instytutu Chemii był rok 2003; do pracy przyjęto na zasadzie mianowania na stanowisko profesora nadzwyczajnego PW czterech nowych doktorów habilitowanych. Podjęto nowe inicjatywy i prace weryfikujące dokumentację procesu dydaktycznego, co doprowadziło do uzyskania pozytywnej oceny poziomu kształcenia przez  Państwową Komisję Akredytacyjną.

Rozpoczęto współpracę z Katedrą Chemicznej Technologii Ropy Naftowej i Gazu Politechniki Lwowskiej; wraz z Telewizją Lokalną Tele-Top o/Płock zrealizowano cykl programów popularyzujących chemię pt. „Chemia w naszym otoczeniu”, sponsorem których był Polski Koncern Naftowy ORLEN SA, rozpoczęto nowe formy współdziałania ze szkołami regionu płockiego. W październiku 2003 roku przeszedł na emeryturę jeden z wieloletnich, samodzielnych pracowników naukowo - dydaktycznych Instytutu - prof. dr hab. inż. Cezary Różycki.

W roku 2004 r. przywrócono seminaria Instytutu Chemii, w ramach których prezentowane są referaty pracowników i gości Instytutu; 4 czerwca obchodzono w ten sposób 50-lecie pracy zawodowej prof. dr hab. inż. Czesława Kajdasa. W seminarium wzięli udział liczni doktoranci Profesora oraz przedstawiciele wielu uczelni i ośrodków badawczych, m.in.: Politechniki Śląskiej, Wojskowej Akademii Technicznej, Instytutu Technologii Nafty, Politechniki Radomskiej, OB-R Przemysłu Rafineryjnego, Wojskowego Instytutu Techniki Pancernej i Samochodowej, Centralnego Laboratorium Naftowego, Chiba Institute of Technology.

W seminariach Instytutu Chemii biorą udział przedstawiciele przemysłu; w ten sposób pracownikom i studentom technologii chemicznej menadżerowie PKN Orlen przedstawili takie zagadnienia, jak: nowoczesna technologia wydzielania p-ksylenu, zarządzanie projektami czy relacje inwestorskie w spółce giełdowej.

Spółka Basell Orlen Polyolefins, z którą SzNTiS PW podpisała porozumienie o współpracy, również współorganizuje seminaria technologiczne, poświęcone tematyce tworzyw sztucznych. W ramach umowy BOP pomaga w wyposażeniu laboratoriów dydaktyczno – badawczych, funduje stypendia najlepszym studentom, nagradza prace dyplomowe o szczególnej przydatności dla Spółki, przyjmuje studentów na praktyki przemysłowe i finansuje prace badawcze prowadzone w Instytucie Chemii.

Pracownicy Instytutu biorą licznie udział w krajowym i międzynarodowym życiu naukowych: dorocznych Zjazdach SITPChem i PTChem, Kongresach Technologii Chemicznej, konferencjach polimerowych, ochrony środowiska; w ramach umowy o współpracy delegacje Instytutu Chemii uczestniczyły w międzynarodowych konferencjach "Advance in Petroleum and Gas Industry and Petrochemistry" w 2004 i 2007r. we Lwowie.

Instytut Chemii wspólnie z Polskim Towarzystwem Kalorymetrii i Analizy Termicznej, którego przewodniczącą jest od 2006 roku prof.  Barbara Pacewska, kontynuują organizowanie seminariów im. Prof. Stanisława Bretsznajdera. Kolejne IX odbyło się we wrześniu 2007 r.

Działalność naukowa Instytutu Chemii, realizowana nadal głównie na potrzeby przemysłu, przyczyniła się w znacznym stopniu do uzyskania przez Wydział Budownictwa, Mechaniki i Petrochemii PW w Płocku I-szej kategorii jednostek naukowych w ocenie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Z dniem 1 października 2004 r. przeszedł na zasłużoną emeryturę  prof. dr hab. inż. Janusz Pysiak, jeden z najbardziej zasłużonych pracowników Instytutu. Był kierownikiem Oddziału Chemicznego, pierwszym i wieloletnim dyrektorem Instytutu Chemii, wychował liczną rzeszę młodych pracowników nauki i nadal uczestniczy w działalności dydaktycznej Zakładu Podstaw Chemii. W październiku 2005 roku Instytut zorganizował zjazd absolwentów z okazji 35-lecia kształcenia chemików w płockiej placówce Politechniki Warszawskiej. Staraniem Instytutu wydano okolicznościowy folder poświęcony Profesorowi Januszowi Pysiakowi, a jubilat wygłosił wykład na temat budowy materii.

5 grudnia 2006 r. Instytut zorganizował seminarium na temat doświadczeń i perspektyw kształcenia na kierunku Technologia Chemiczna w Płocku. Przygotowano wydawnictwo z okazji 70 – lecia prof. dr inż. Andrzeja Bukowskiego. W dyskusji podkreślano znaczenie dobrej atmosfery pracy w Instytucie, bliskiej codziennej współpracy z przemysłem, w tym szczególnie Grupą Kapitałową PKN Orlen, dla jakości kształcenia, rozwijania badań i rozwoju naukowego pracowników Instytutu Chemii. Dobrze przygotowani do zawodu inżyniera absolwenci kierunku Technologia Chemiczna znajdują pracę w spółkach PKN Orlen. Nasi absolwenci w dużej mierze przyczyniają się do utrzymania i rozwoju wysokiego poziomu technologicznego spółek PKN Orlen. Praca w zawodzie inżyniera chemika jest jednym z głównych motywów podejmowania studiów na naszym kierunku. Zainteresowaniu studiami sprzyja współdziałanie Instytutu ze szkołami miasta i regionu jak również udział pracowników w życiu społecznym Płocka, czego przykładem jest przewodniczenie Radzie Miasta Płocka w kadencji 1994-98 przez prof. dr inż. Andrzeja Bukowskiego.

Dostosowywanie programów kształcenia do potrzeb pracodawców, uruchamianie nowych form studiowania i kształcenia ustawicznego, zwiększenie atrakcyjności zawodu inżyniera są celami  Programu Operacyjnego – Kapitał Ludzki, do którego przystąpiła Politechnika Warszawska. Instytut Chemii przygotował również propozycje, których realizacja będzie umacniać związki z przemysłem i przyczyniać do podnoszenia poziomu przygotowania inżynierów technologów przemysłu chemicznego.

W październiku 2007 roku Instytut zawarł z PKN ORLEN SA umowę licencyjną know-how pt.: "Modyfikacja procesowa Węzła Uzdatniania i Neutralizacji Ługów Zużytych oraz wskazanie możliwych sposobów zagospodarowania produktów utylizacji ługów zużytych".

Do władz akademickich na kadencję 2008/12 zostali wybrani pracownicy Instytutu Chemii:  prof. dr hab. inż. Jacek Kijeński - na funkcję prorektora PW ds. SzNTiS oraz dziekana WBMiP PW w Płocku, dr inż. Małgorzata Petzel - na funkcję zastępcy prorektora oraz dr inż. Marzena Majzner - na funkcję prodziekana WBMiP ds. studiów zaocznych i kształcenia ustawicznego

Od 1.09.2009 r. dyrektorem Instytutu Chemii jest jego absolwent – prof. nzw. dr hab. inż. Maciej Paczuski, a jego zastępcami – dr inż. Ewa Kędzierska i  dr Blandyna Osowiecka.

W grudniu 2009 roku po ciężkiej chorobie zmarł dr inż. Ryszard Szul - nauczyciel akademicki, wieloletni kierownik Zespołu Inżynierii Chemicznej i Chemometrii.

W roku 2011 miały miejsce istotne zmiany osobowe w Instytucie Chemii - na stanowiska docentów zostały awansowane dr inż. Małgorzata Petzel oraz dr inż. Marzena Majzner. Dwoje asystentów, mgr inż. Aneta Lorek i mgr inż. Grzegorz Makomaski, uzyskało stopnie naukowe doktora nauk technicznych. Na stanowisko asystenta w Zespole Inżynierii Chemicznej i Chemometrii  przyjęty został mgr inż. Robert Grabarczyk.

W sierpniu zmarł nagle dr inż. Krzysztof Jaworski. Instytut stracił bardzo dobrego nauczyciela, twórczego specjalistę chemii metaloorganicznej, przyjaciela studentów, lubianego i szanowanego kolegę.

Z końcem roku akademickiego 2010/11 zrezygnował z dalszej pracy prof.  PW, dr hab. inż. Jerzy Zieliński. Kilkoro nauczycieli akademicki z wieloletnim stażem i często ogromnymi zasługami na rzecz Politechniki, zostało zatrudnionych w wymiarze niepełnych etatów w związku z przejściem na emeryturę.

We wrześniu odbyło się X Międzynarodowe Seminarium Analizy Termicznej im. Prof. St. Bretsznajdera. Tradycyjnie dobrze przygotowane, wspomagane przez licznych sponsorów, skupiło wielu specjalistów z kraju oraz z Bułgarii, Czech, Federacji Rosyjskiej, Grecji, Litwy, Słowacji i Węgier.

Do władz akademickich na kadencję 2012/16 zostali wybrani pracownicy Instytutu Chemii:  prof. dr hab. inż. Janusz Zieliński - na funkcję Prorektora PW ds. Filii oraz Dziekana WBMiP PW w Płocku oraz doc.  dr inż. Marzena Majzner - na funkcję Prodziekana WBMiP ds. studiów zaocznych i kształcenia ustawicznego

Od 1.09.2012 r. dyrektorem Instytutu Chemii jest doc. dr inż. Małgorzata Petzel, a zastępcą – dr inż. Aneta Lorek.

W dniu 28 października 2012 roku zmarł w wieku 94 lat prof. dr inż. Józef Obłój -  wybitny chemik, pracownik w Zakładzie Chemii i Technologii Organicznej Instytutu Chemii Politechniki Warszawskiej Filii w Płocku. Zasłużony naukowiec, życzliwy nauczyciel akademicki i szanowany wychowawca wielu pokoleń inżynierów. Niekwestionowany autorytet naukowy i etyczny. Człowiek o wysokiej kulturze osobistej. Za działalność naukową i organizacyjną odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.